اربعین در فرهنگ شیعه» نوشته سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی(-۱۳۳۴) است.
این کتاب با استفاده از منابع تاریخی و روایی و با بهره جستن از سنّت و سیره اولیای دین، درصدد است تا به به اثبات برساند که برگزاری مجالس اربعین از اختصاصات حضرت امام حسین علیه‌اسلام است. این اثر در یک مقدمه و سه فصل با عناوین: «مفهوم واژه اربعین در اسلام»، «فلسفه قیام حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام» و «اختصاص اربعین به سیدالشهداء علیه السلام شعار شیعه است» مورد بررسی قرار گرفته است.
در بریده‌ای از کتاب با عنوان «رسم غلط برگزاری مجالس هفتم و چهلم و سال برای متوفّا» می‌خوانیم:
متأسّفانه امروزه رسم بر آن است که برای فرد متوفّا مجالس یادبود در هفتم و چهلم و سال و غیره می‌گیرند، و هیچ داعی و نیّتی جز رعایت شئون و شخصیّات و مصالح و منافع دنیوی بازماندگان و یا افراد ذی‌نفع در این‌گونه امور وجود ندارد. آنچه که از سنّت رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم و اوصیای گرامی‌اش برای ما به‌جای مانده است، فقط تشکیل مجالس ترحیم به مدّت سه روز می‌باشد نه بیشتر!
یکی از شعارها و شاخصه‌های مکتب شیعه، مسئلۀ شهادت و قیام حضرت سیّدالشّهدا علیه‌السّلام در قبال مذهب اهل سنّت و جماعت است. شهادت فرزند رسول خدا به دست پست‌ترین و رذل‌ترین خلیفۀ امّت اسلام که خود را جانشین رسول خدا جا زده است، و با کمال وقاحت و بی‌شرمی به این جنایت افتخار و مباهات می‌نماید! خلیفه‌ای که مورد وثوق و قبول قشر عظیمی از امّت اسلام، یعنی اهل سنّت می‌باشد، و او را در زمرۀ خلفاء‌ِ الهی و اُمراءِ واجب‌الطّاعة و أولوا الأمر به‌حساب می‌آورند! فاجعه‌ای که تمام مورّخین از موافق و مخالف، حتّی از سایر ادیان و ملل، او را زشت‌ترین و سیاه‌ترین برگ تاریخ حیات بشر ذکر می‌کنند؛ تا جایی که بسیاری از علمای اهل سنّت به‌طور کلّی اصل این فاجعه را انکار، و یا انتساب آن را به خلیفۀ مسلمین مورد نقض و مناقشه قرار داده‌اند!