کتاب سلول های بهاری

نویسنده: حسین بهاروند، بهنام باقری

انتشارات: انتشارات راهیار

کتاب “سلول‌های بهاری”: روایتی دست اول از انقلاب سلول‌های بنیادی در ایران

کتاب “سلول‌های بهاری”، اثری خواندنی است که خوانندگان را به سفری در دنیای شگفت‌انگیز سلول‌های بنیادی می‌برد. این کتاب، خاطرات دکتر حسین بهاروند، پیشگام و پدر دانش سلول‌های بنیادی در ایران، مراحل تولید و توسعه این علم نوین را بازگو می‌کند. “سلول‌های بهاری” نه تنها یک روایت شخصی است، بلکه تاریخچه‌ای از یک انقلاب علمی در ایران به شمار می‌رود.

حسین بهاروند: معمار دانش سلول‌های بنیادی ایران

دکتر حسین بهاروند(راوی کتاب)، استاد ممتاز و مؤسس پژوهشکده زیست‌شناسی و فناوری سلول‌های بنیادی پژوهشگاه رویان، در سال۱۳۷۴ به پژوهشگاه رویان پیوست و پس از چندسال پژوهش، در سال۱۳۸۲ توانست برای اولین بار در ایران سلول‌های بنیادی رویانی انسانی را تولید کند. در سال۱۳۸۷ نیز به همراه همکارانش موفق به تولید سلول‌های بنیادی پرتوان القائی انسانی شد.

این فعالیت‌ها، او و همکارانش را قادر ساخت تا شاخه‌های مختلف پزشکی بازساختی را در ایران پایه‌گذاری کنند. ایشان تاکنون بیش از سی جایزه ملی و بین‌المللی از جمله جایزه رازی،خوارزمی، آیسسکو، آکادمی علوم جهان، یونسکو و جایزه مصطفی(نشان عالی علم‌ و فناوری جهان اسلام) دریافت کرده است.

لحظاتی از زندگی در “سلول‌های بهاری”

این کتاب، فراتر از یک گزارش علمی، دریچه‌ای به زندگی شخصی و حرفه‌ای دکتر بهاروند می‌گشاید. او در این کتاب، از عشق و علاقه‌اش به کارش، اهمیت داشتن ابعاد مختلف در زندگی، و تعهدش به کمک به پیشرفت دیگران سخن می‌گوید. “سلول‌های بهاری” دعوتی است به تفکر، الهام‌گیری و تلاش برای ساختن آینده‌ای بهتر.

گزیده‌ای زیبا از کتاب سلول‌های بهاری

کار من عشق من است و به ساعات و سختی‌هایش فکر نمی‌کنم؛ در ضمن بزرگ‌ترین تفریح من هم هست.

سعی کنیم بعد داشته باشیم؛ برای مثال، تنها مشغله‌مان درس نباشد و سعی کنیم به ابعاد دیگری مانند ورزش، خانواده و درک مردم هم توجه داشته باشیم.

بدین ترتیب رشد، همه جانبه و متعادل می‌شود. به عبارتی اگر مغزتان بزرگ شود، دست و پایتان هم بزرگ می‌شود. خودتان که بزرگ شدید باید محیط اطرافتان را هم بزرگ کنید؛ وگرنه وقتی روی صندلی کوچک قبلی بنشینید می‌شکند و با این کار حتی به دیگران هم آسیب می‌زنید. در این مسیر به پیشرفت دیگران نیز کمک کنیم. بزرگ بودن به پُست و مقام نیست، بلکه کمک به ساختن آینده‌ای بهتر است. همه ما متعهد به کمک برای پیشرفت دیگران هستیم. قبول مسئولیت‌هایمان را به عنوان قبول چالش و وظیفه و تعهدی برای تسهیل پیشرفت جوانان نگاه کنیم؛ راهی برای رسیدن آن‌ها به روزی که بتوانند مایه‌ی حرکت بیشتر و پیشرفت بشریت شوند.

به قول آیت الله بهجت معتقدم «به این دنیا آمده‌ایم تا با زندگی کردن قیمت پیدا کنیم، نه به هر قیمتی زندگی کنیم.» از آنجا که دو بار متولد نمی‌شویم باید حداکثر بهره را از این فرصت ببریم. گاهی این زمان صرف تحقیق و مطالعه می‌شود، گاهی خواب، گاهی خوراک، گاهی ورزش، گاهی معاشرت با خوبان و گاهی سفر و کارهایی از این دست. زندگی لطف خدا است و هرطور به آن بنگری همان طور می‌نماید. برای بعضی‌ها «هرچی سنگه، مال پای لنگه»، برای برخی هم «هرچی سنگه» چالشی است برای پخته‌ترشدن، پیروزی، پیشرفت و درنهایت مؤثر بودن. هرچه هدف بزرگ تر، مسیر بسیار سنگلاخی و پر نشیب و فرازتر…