Subtotal 0 تومان
فلسطین و حقوق بین الملل
نویسنده: هنری کتان
مترجم: غلامرضا فدائی عراقی
ناشر: امیر کبیر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: ۳۱۰
مروری بر کتاب
اعراب فلسطین ساکنین اولیه فلسطین هستند. در حالی که مسلمانان در سال ۶۳۷ بعد از میلاد، فلسطین را فتح کردند. نژاد سامی که اعراب نیز از آن نژادند، قبل از اسلام در فلسطین وجود داشته و آنها قبل از اسلام در فلسطین و قسمتهای دیگر خاورمیانه می‌زیسته‌اند.»
نویسنده بر این نکته تأکید کرده است که «آنها بدون وقفه از بدو تاریخ در مملکت خود می‌زیسته‌اند. تاریخ اسکان آنان به چهل قرن قبل از این کشیده می‌شود. در آنجا، از سایر نژادها، اقلیتهایی تشکیل شد؛ همچون یونانیان، اعراب مسلمان و صلیبون. فلسطینیهایی که مرکب از مسیحیان و مسلمانان هستند، همیشه در آنجا ساکن بوده و عناصر اولیه و اکثریت جمعیت فلسطین را تا آغاز تأسیس دولت اسرائیل ]در سال` ۱۹۴۸[ تشکیل می‌داده‌اند…
یهودیان اولین ساکنین فلسطین نبودند، بلکه زمانی بسیار طولانی، قبل از این که آنها به فلسطین بیایند این سرزمین دارای سکنه بود، و از سابقه تمدن ده هزار ساله برخوردار است. در ۳۵۰۰ سال پیش از میلاد، اقوام سامی از قلب حجاز به سوی مصر، عراق، سوریه، لبنان و فلسطین کوچ نموده و اقوامی چون اعراب کنعانی در فلسطین سکنی گزیدند و اولین ساکنین شناخته شده در فلسطین، کنعانی ها، مردمانی شهرنشین و دارای تمدنی پیشرفته، بودند، حدود دو قرن قبل از میلاد، دولتی تحت عنوان «کنعانیه» را در آنجا تأسیس نمودند.حدود هزار سال پیش از میلاد، اقوامی به نام فلسطینی که از دریای «اژه» آمده بودند، به این ناحیه راه یافته و جای کنعانیان را گرفتند.
مدت ها پس از مهاجرت فلسطینی ها و کنعانیان به سرزمین فلسطین، قوم بنی اسرائیل، به همراه حضرت موسی (ع) در فلسطین سکونت کردند. بعدها حضرت داود (ع) و حضرت سلیمان (ع)، دولت هایی در این سرزمین به وجود آوردند)هنری کتان، فلسطین و حقوق بین الملل، ترجمه فدائی عراقی ، تهران: امیرکبیر، ۱۳۶۸ش، ص ۱۳) فلسطین از قرن دوازده (ق م) توسط فلسطینان که تاریخ از آنان به نام دلیران یاد کرده است و به «مردم دریا» معروف بودند، اداره می‌شد. آنها در قسمت جنوبی دریای مدیترانه «ساحل کنعان» غزه امروزی سکنا داشتند.
تاریخ از کنعان که در کنار فلسطین قرار داشت، از حدود بیست قرن قبل از میلاد یاد کرده است. قوم بنی‌اسرائیل در قرون ۱۴ و ۱۳ (ق ـ م) وقتی از مصر اخراج شدند، وارد کنعان شدند. آنان برای مدت دو قرن، تنها دو قرن، تا ظهور آشور بنی‌پال در آنجا ساکن بودند. مهاجرین قوم بنی‌اسرائیل کم‌کم به سرزمینهای اطراف کنعان با جنگ و ستیز و حیله دست یافتند. در زمان حضرت سلیمان، اورشلیم به همان ترتیب یاد شده به تصرف آنان درآمد. معبد سلیمان بر کوه صهیون توسط آن حضرت به نام «معبد خدا» بنا شد. اکثر سالهایی که قوم بنی‌اسرائیل در آن قسمت زندگی می‌کردند، در کنعان گذشت که در کنار فلسطین قرار داشت. آنها کم‌کم اورشلیم را گرفتند. ولی توقف آنان در آن قسمت، بسیار کوتاه بود.
طبق روایات کتاب مقدس تورات «کنعان ارض موعود» است؛ یعنی غزه لذا ادعای آنان بر فلسطین کاملا بی‌اساس می‌باشد.
پس از مرگ حضرت سلیمان(ع) در سالهای ۷۳۲-۷۲۲ (ق.م) آن سرزمین به دست بخت‌النصر، پادشاه بابل ویران گشت و ساکنین آن در به در و گروه بسیاری از آنها به بابل برده شدند. لذا در سال ۷۲۱ (ق.م) حکومت بنی‌اسرائیل به طور کامل در آن نواحی از بین رفت و دیگر هرگز دولتی یهودی در آن سرزمین بر سر کار نیامد. اصولا کشور فلسطین و شهرهای اطراف آن، دیگر روی استقلال ندیدند و تنها تعدادی انگشت‌شمار یهودی سامی در آنجا به سکونت خود ادامه دادند.
عده‌ای از محققین اعراب فلسطین را باقی‌ماندگان حمله اعراب و اسلام در قرن هفتم میلادی می‌دانند. ولی محققان دیگری همچون «هانری کاتن» و «ماکسیم رودنسون» از آنان به عنوان ساکنین اولیه یاد کرده‌اند.
